SAM in Marrakech (dag 4 )
Blijf op de hoogte en volg SAM
09 April 2018 | Marokko, Marrakesh
SAM in MARRAKECH ( dag 4 )
Afscheid van Marrakech.
Na een voortreffelijk ontbijtje inclusief de dagstart van Bram en het “Katwijk “presentje voor de reisleiders ving onze laatste verblijf dag in Marrakech aan. Er werd nog snel even geld gewisseld en daarna ging het in 2 taxi’s naar het museum van Yves Saint Laurent, het Berbermuseum en de daarbij behorende Jardin Majorelle. Mooi om te zien maar wel heel erg druk. Heel veel mensen op een betrekkelijk kleine ruimte. Na dit cultuur-kunst-natuur gebeuren was het weer tijd om wat te eten. Een gezamenlijk lunch op “ons” dakterrasje bij het grote plein ging er gretig in. Er moest ook nog tijd overblijven om te shoppen. Presentjes voor thuis moesten nog aangevuld of gekocht worden. Janneke kwam tijd tekort. Zij wilde zelf nog wel wat kopen, maar was ook nodig om haar afdingcapaciteiten voor anderen in te zetten. Zij bleef gewoon Nederlands praten, maar haar mimiek deed genoeg. Al weglopend kwamen de verkopers achter haar aan en zij kreeg het voor de prijs die zij wilde betalen. En dat was bijna altijd aan de lage kant. Dat is ook een kunst op zich. Bram dacht onderweg nog een sociaal momentje in te lassen. Een oud kromgebogen en sterk vermagerd vrouwtje kreeg van hem wat dirhams. Maar dat was een misrekening. Zij zat alleen maar in de schaduw en wierp het 5 dirham geldstuk terug. Het ontbrak er nog net aan of zij had hem een tik met haar stok gegeven.
Bedankt!
Terug gekomen in de riad werd op het dakterras een momentje ingelast om onze reisleiders te bedanken. Maureen onderstreepte dat met het overhandigen van een cadeautje en lovende woorden voor hun inzet en creativiteit. Ons toppertje Leontien bedankte, verwijzend naar haar situatie, de groep voor deze reis. En onze Ismail, “de man van het grote hart in een klein lichaam” dankte de groep voor de manier waarop deze succesvolle reis gemaakt kon worden.
De terugreis.
En toen kwam het moment om naar huis te gaan. Leontien had na de ervaringen op de heenreis een Marokkaans vlaggetje mee genomen om controle op het vliegveld wat gunstiger te stemmen. En de inschatting was juist, het werkte. Ook toen zij haar lege waterflesje mocht behouden. Zij vertelde de controle dat zij een waterflesje met Marokkaans opschrift als aan denken aan Marokko wilde hebben. De laatste dirhams werden omgezet in koffie en “wat te eten” en de terugvlucht kon beginnen. Ook hier kregen we naast de herkenbare lach van Marijke een presentatie van Marijke in haar droomberoep van stewardess. Zij zou hiervoor in de wieg gelegd zijn. Haar stem gonsde door het vliegtuig. Dit zal nog een vervolg krijgen bij de ontsluiting van de toegang. We zetten Marijke dan op een draaiplateau in de hal om de mensen naar het juiste loket te verwijzen. Zij heeft al geoefend in het vliegtuig. Jacqueline was in het vliegtuig nog niet helemaal los van de indrukken die zij in Marokko op had gedaan. Zij begon met de stewardess te onderhandelen over de prijs van haar drinken. Je kan het raden, ook weer hilariteit alom.
We kunnen terugkijken op hele fijne dagen. Los van het werk, alhoewel we hadden wel onze dag start en de verstrekking van de dagorders, vermaakten we ons opperbest met elkaar. Er was van alles aan gedaan om het ons naar de zin te maken. De 12 vormden een eenheid. Iedereen genoot en droeg op zijn/haar eigen manier een steentje bij aan het succes.
Het was super!
Leontien, Ismail, Imane, Ravaika, Marijke, Janneke, Jacqueline , Christl, Shirley, Maureen, Wim en Bram.
Afscheid van Marrakech.
Na een voortreffelijk ontbijtje inclusief de dagstart van Bram en het “Katwijk “presentje voor de reisleiders ving onze laatste verblijf dag in Marrakech aan. Er werd nog snel even geld gewisseld en daarna ging het in 2 taxi’s naar het museum van Yves Saint Laurent, het Berbermuseum en de daarbij behorende Jardin Majorelle. Mooi om te zien maar wel heel erg druk. Heel veel mensen op een betrekkelijk kleine ruimte. Na dit cultuur-kunst-natuur gebeuren was het weer tijd om wat te eten. Een gezamenlijk lunch op “ons” dakterrasje bij het grote plein ging er gretig in. Er moest ook nog tijd overblijven om te shoppen. Presentjes voor thuis moesten nog aangevuld of gekocht worden. Janneke kwam tijd tekort. Zij wilde zelf nog wel wat kopen, maar was ook nodig om haar afdingcapaciteiten voor anderen in te zetten. Zij bleef gewoon Nederlands praten, maar haar mimiek deed genoeg. Al weglopend kwamen de verkopers achter haar aan en zij kreeg het voor de prijs die zij wilde betalen. En dat was bijna altijd aan de lage kant. Dat is ook een kunst op zich. Bram dacht onderweg nog een sociaal momentje in te lassen. Een oud kromgebogen en sterk vermagerd vrouwtje kreeg van hem wat dirhams. Maar dat was een misrekening. Zij zat alleen maar in de schaduw en wierp het 5 dirham geldstuk terug. Het ontbrak er nog net aan of zij had hem een tik met haar stok gegeven.
Bedankt!
Terug gekomen in de riad werd op het dakterras een momentje ingelast om onze reisleiders te bedanken. Maureen onderstreepte dat met het overhandigen van een cadeautje en lovende woorden voor hun inzet en creativiteit. Ons toppertje Leontien bedankte, verwijzend naar haar situatie, de groep voor deze reis. En onze Ismail, “de man van het grote hart in een klein lichaam” dankte de groep voor de manier waarop deze succesvolle reis gemaakt kon worden.
De terugreis.
En toen kwam het moment om naar huis te gaan. Leontien had na de ervaringen op de heenreis een Marokkaans vlaggetje mee genomen om controle op het vliegveld wat gunstiger te stemmen. En de inschatting was juist, het werkte. Ook toen zij haar lege waterflesje mocht behouden. Zij vertelde de controle dat zij een waterflesje met Marokkaans opschrift als aan denken aan Marokko wilde hebben. De laatste dirhams werden omgezet in koffie en “wat te eten” en de terugvlucht kon beginnen. Ook hier kregen we naast de herkenbare lach van Marijke een presentatie van Marijke in haar droomberoep van stewardess. Zij zou hiervoor in de wieg gelegd zijn. Haar stem gonsde door het vliegtuig. Dit zal nog een vervolg krijgen bij de ontsluiting van de toegang. We zetten Marijke dan op een draaiplateau in de hal om de mensen naar het juiste loket te verwijzen. Zij heeft al geoefend in het vliegtuig. Jacqueline was in het vliegtuig nog niet helemaal los van de indrukken die zij in Marokko op had gedaan. Zij begon met de stewardess te onderhandelen over de prijs van haar drinken. Je kan het raden, ook weer hilariteit alom.
We kunnen terugkijken op hele fijne dagen. Los van het werk, alhoewel we hadden wel onze dag start en de verstrekking van de dagorders, vermaakten we ons opperbest met elkaar. Er was van alles aan gedaan om het ons naar de zin te maken. De 12 vormden een eenheid. Iedereen genoot en droeg op zijn/haar eigen manier een steentje bij aan het succes.
Het was super!
Leontien, Ismail, Imane, Ravaika, Marijke, Janneke, Jacqueline , Christl, Shirley, Maureen, Wim en Bram.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
